Boeken zijn mijn absolute safe space

Terwijl de geur van ochtendkoffie mijn neus bereikt, een lied van Dolly Parton mijn oren, vallen mijn ogen op mijn prachtige boekenkast. Een plank vol met de Shannara serie een volgende met Game of Thrones, Tolkien en Harry Potter. In een ander deel van de kast staan klassiekers als Little Women, Oliver Twist, Dracula en mijn favoriet Pride and Prejudice. En ieder boek doet mij denken aan de tijd waarin ik ze las, wat ik ervan vond en hoe ze mij geholpen hebben in een moeilijke tijd of juist ontspanning gaven in een goede tijd.

Als ik terugdenk aan mijn jeugd dan zijn er een aantal beelden die direct voor mijn ogen verschijnen. Ik die als klein meisje op de oude schilder stoel van mijn vader, schuin achter hem, heel stilletjes zit mee te kijken naar hoe hij computerspellen speelde als Tomb Raider en Age of Empires. Niemand die iets van mij wilde of verlangde of überhaupt door had dat ik er was. Via een ander kroop ik in de wereld van die spellen. Ook denk ik aan hoe ik mij vaak verschool in de vele geheime plekjes in huis en niets anders deed dan dagdromen. 

Toen ik oud genoeg was liet mijn vader mij kennismaken met de fantasy verhalen van Tad Williams en Tolkien. Wanneer je als opgroeiend meisje vanaf je eerste tot aan je laatste schooldag gepest bent geweest, zijn boeken de beste toevluchtsoord die je je maar kunt wensen. In die werelden was ik een elf of magiër, ik was onaantastbaar en onsterfelijk.  

Op mijn vijftiende gingen mijn ouders uit elkaar. Door mijn gebroken hart ontwikkelde ik een enorme drang naar romantiek. Naar voorbeelden van hoe het wel kon. Ik ontdekte de boeken en BBC series van Jane Austen en andere schrijfsters uit circa 1700-1800. 

Ik heb mij altijd vastgehouden aan mijn wellicht ouderwetse waarden en normen binnen relaties. Hierdoor ben ik vaker gekwetst dan goed voor me is geweest. En elke keer weer als ik een gebroken hart had dook ik meer en meer in boeken. Ik wilde niets liever dan iemand anders zijn. Een vampier die zo sterk is dat niemand haar pijn kan doen. Of Lizzy Bennet die uiteindelijk haar Mr Darcy vind. 

Living the dream! Althans dat dacht ik..

In mijn vrije tijd zong ik veel, volgde theaterlessen en speelde in voorstellingen. Na vier jaar rechten gestudeerd te hebben dacht ik, ‘dit nooit meer’ en deed auditie voor een theateropleiding en verhuisde naar Den Bosch. Lang leve de lol! wat was dat een fijne tijd. Dit smaakte naar meer dus ik vertrok naar Leeuwarden en volgde de opleiding voor Theater Docent.
Dit waren echt jaren vol energie. Ik was aan het creëren en kon echt mijn ei kwijt. De laatste twee jaar volgde ik zelfs twee opleidingen tegelijk. In het weekend volgde ik ook nog de kleinkunstopleiding van Paul van Vliet in Den Haag. 

Toen ik de opleiding in Leeuwarden afsloot met de gaafste stage ooit en een kamer in Amsterdam vond, dacht ik echt dat mijn leven niet meer kapot kon. 

Ik had na mijn stage bij een grote theaterproductie op locatie de kans gekregen om bij een volgende en nog grotere productie aan de slag te gaan als regie en productieassistent. Repeteren in Amsterdam en dan voor een maand op locatie met cast, band en crew.
Wat een droom die uitkwam was, werd een nachtmerrie. Als jonge meid in een harde mannenwereld. Ik wilde mij niet laten kennen waardoor ik het helaas het toegestaan dat sommige mijn grenzen overschreden. Desondanks stond ik open voor nieuwe liefde met iemand van de crew die op een niet nette manier mijn hart brak. 

Het gepest van vroeger, de scheiding en de vele verliezen nadien maakte dat mijn depressie en angststoornis met mij aan de haal gingen en ik last kreeg van nachtmerries, geheugenverlies en geen zin meer om te leven. Ik ben in drie maanden tijd alles verloren waar ik 10 jaar zo hard voor had gewerkt. Ik nam afscheid van alles wat met theater te maken had. Pakte mijn spullen en vertrok naar Tilburg. Na een paar maanden op bed gelegen te hebben pakte ik de telefoon en dacht ‘nu moet er iets veranderen, ik heb hulp nodig’. Ik besloot om in therapie te gaan.